Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας: Ευρώ ή Δραχμή; Ένα ετεροχρονισμένο πλαστό δίλημμα!

Με περισσότερο οίκτο παρά συμπόνια, παρακολουθούμε την απέλπιδα προσπάθεια της -καταστροφικής για τον τόπο- κυβέρνησης των υπαλλήλων της Τρόικα, να καλύψουν την ολική τους αποτυχία, με τον μανδύα της λαϊκής συναίνεσης μέσα από ένα δημοψήφισμα σε σχέση με το νόμισμα της χώρας.

Έτσι λοιπόν, ο Παπανδρέου, ενώ η κυβέρνησή «του» δεν είναι σε θέση να αλλάξει ούτε μια τελεία στο μνημόνιο, θεωρεί πως θα βρεθεί έστω και ένας αφελής να πιστέψει πως μπορεί δήθεν να επιβάλει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος στα αφεντικά του!

Σημειώνουμε τα παρακάτω:
1) Τον ελληνικό λαό δεν τον αφορά η συζήτηση για το νόμισμα, από τη στιγμή που η οικονομία θα συνεχίσει να παραμένει κοινωνικά ανεξέλεγκτη, στα χέρια δηλαδή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το Ευρώ επιβλήθηκε με επικοινωνιακά τρικ στον ελληνικό λαό (ας θυμηθούμε τα «με το Ευρώ καλύτερα!», την «ισχυρή Ελλάδα» και τον «ευρωπαϊκό αυτόματο πιλότο»). Και επιβλήθηκε -όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος- για να κερδοσκοπήσουν με την άνεσή τους τόσο οι ντόπιοι τραπεζίτες, όσο και οι διεθνείς τοκογλύφοι. Με την επιστροφή στη Δραχμή, πάλι οι ίδιοι –που εν τω μεταξύ έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω- θα συνεχίσουν να πλουτίζουν. Για την ακρίβεια, θα μας πάρουν και τα σώβρακα!

2) Από τη στιγμή που δεν γίνεται η ουσιαστική κουβέντα (δηλαδή για την υπέρβαση του συστήματος) δεν έχει κανένα νόημα να μπουν οι εργαζόμενοι στο δίλημμα για το αν θα ήταν καλύτερο, να έχουν το νόμισμα του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ευρώπη» ή του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ελλάδα»… Είναι ένα ψευτοδίλημμα που σκοπό έχει:
α) Αν η μπίλια κάτσει στο «Ευρώ», τότε με πλήρη νομιμοποίηση θα μας πιούν το αίμα με το μπουρί της σόμπας… -Α! θα μας πουν. Ευρώ θέλετε πουλάκια μου; Καθήστε να σας …
β) Αν αντίθετα η μπίλια κάτσει στη «Δραχμή», τότε θα πάρουν τη στυμμένη λεμονόκουπα με το όνομα Ελλάδα και θα την πετάξουν στη χωματερή της Ευρώπης. Ξεπουλημένη και ξεπουπουλιασμένη! Έτσι ο Γιωργάκης θα κρυφτεί πίσω από τη «βούληση» του ελληνικού λαού (όσων τσιμπήσουν δηλαδή και πάνε να ψηφίσουν…) και θα καλύψει την ολική αποτυχία του σχεδίου «σωτηρία της Πατρίδας». Ίσως μάλιστα να βγάλει μετά και ένα άλλο περισπούδαστο σχέδιο σωτηρίας, που θα προβλέπει πχ την ευθανασία των γερόντων και –γιατί όχι- την ανασφάλιστη εθελοντική εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα έχουμε όμως… «πρωτογενές πλεόνασμα»!

3) Πραγματικά απορούμε, που μπροστά σε τέτοιου είδους προοπτικές, υπάρχουν και διανοούμενοι της Αριστεράς που ανοίγουν αυτή την ώρα με θέρμη μια τέτοια κουβέντα, βάζοντας την όποια ορθότητα, της όποιας γενικής οικονομικής τους ανάλυσης, πάνω από μια πραγματικότητα που κατά βάση απαιτεί ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Παραβλέποντας μάλιστα το γεγονός πως αυτή η κουβέντα, αυτή την ώρα, στην ουσία ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης.

Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ όταν -και αφού με το καλό- ο ελληνικός λαός αποφασίσει να αποκτήσει επιτέλους η κοινωνία της εργασίας τον έλεγχο της οικονομίας.