ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ…

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ…
*ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟΝ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΑΝ;

Του Ιωάννη Γ. Ασημακόπουλου

Τελευταία στα δημοτικά μας πράγματα φοριέται πολύ το σλόγκαν περί δημόσιας διαβούλευσης. Προφανώς πήραν παράδειγμα από τα υψηλοτέρα επίπεδα εξουσίας και «ποιούν ομοίως».
Πρόσφατα, στην ανοιχτή συνέλευση που προκλήθηκε από το δήμο Μεγαλόπολης για τις φυλακές, πολλοί εκστασιάστηκαν από την πολύ δημοκρατία και υπερθεματίζοντας συνέχαιραν το δήμαρχο για την απόφασή του να φέρει ένα τόσο σοβαρό θέμα σε δημόσια διαβούλευση.

Φυσικά η δημόσια διαβούλευση είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας, όταν είναι διεξοδική, πράγμα που στο πολιτικό μας γίγνεσθαι συμβαίνει σπάνια ή ποτέ. Έτσι, τα πιο αντιδραστικά νομοσχέδια και οι πιο αντιδραστικές επιλογές έγιναν αποφάσεις και νόμοι του κράτους μετά από μαϊμού «διάλογο», αφού στο τέλος η εξουσία έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις θέσεις των άλλων πλευρών, κάνοντας το δικό της.
Ο δημόσιος δημοκρατικός διάλογος δε σταματά στο επίπεδο της ανταλλαγής απόψεων για ένα πρόβλημα. Αλλά σημαίνει συμμετοχή και στη λήψη απόφασης για τη λύση του. Άρα σε κάθε περίπτωση η συζήτηση θα πρέπει να καταλήγει στο λαό. Δηλαδή σε δημοψήφισμα. Το είδαμε ποτέ; Όχι! Ούτε θα το δούμε γιατί όλες αυτές οι δημοκρατικές κορώνες είναι απλά ιδεολογικά μπιχλιμπίδια.
Όλοι θα θυμάστε το Γιώργο, τον πρωθυπουργό μας, πριν υπογράψει τις κατάπτυστες δανειακές συμβάσεις που μας στερούν την εθνική ανεξαρτησία. Πριν ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία και βάλλει το χέρι του βαθιά στην τσέπη μας. Μίλαγε από τα μπαλκόνια για συμμετοχική δημοκρατία και άλλα «κουλά». Λέω «κουλά» γιατί τελικός στόχος –που αποκαλύφθηκε μεγαλόπρεπα- ήταν η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών να πάρει πρώτα τις εκλογές και στη συνέχεια να επιβάλλει τις εξοντωτικές του επιλογές στο λαό, με το δημοκρατικό φερετζέ του διαλόγου και της τάχα συμμετοχικής δημοκρατίας.

Ας επανέλθουμε στα τοπικά πράγματα. Τα τελευταία πέντε – έξι χρόνια έχουν παρθεί κοσμογονικές αποφάσεις για το λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης που θα επηρεάσουν την ζωή για τα επόμενα εκατό τουλάχιστον χρόνια. Με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα έπρεπε πριν από κάθε απόφαση να προηγηθεί δημόσιος διάλογος με την τοπική κοινωνία η οποία θα έπρεπε να συναινέσει και να αποδεχτεί εν κατακλείδι αυτές τις αποφάσεις. Τι έγινε;
Αποφασίστηκε ο χαρακτηρισμός του λεκανοπεδίου ως «ενεργειακό κέντρο». Η δημιουργία 5ης μονάδας φυσικού αερίου. Η δημιουργία κέντρου Υπερυψηλής Τάσης (ΚΥΤ). Η δημιουργία ΧΔΒΑ κλπ χωρίς τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας και τις περισσότερες φορές ερήμην της τοπικής κοινωνίας. Βέβαια στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις περιπτώσεις συναινούσε η δημοτική αρχή. Όμως έστω και αν αυτό γινόταν με την πιο μεγάλη πλειοψηφία, είναι εντελώς παράλογο και αντιδημοκρατικό. Σε καμιά περίπτωση μια δημοτική αρχή τετραετούς θητείας να δεσμεύει και να καθορίζει το μέλλον της περιοχής για πάνω από έναν αιώνα.

Αν η δημοτική αρχή πιστεύει σε αυτά που λέει και αν ο κύριος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου εκπροσωπεί αυτά που λέει ότι πιστεύει, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Πραγματικός δημοκρατικός διάλογος εδώ και τώρα πάνω σε όλα τα θέματα. Εδώ και τώρα πραγματική ενημέρωση για το τι σημαίνει και τι επιπτώσεις θα έχει στη ζωή, στην υγεία μας και στο περιβάλλον κάθε ένα από αυτά τα «μαντζούνια» που μας φέρνουν ερήμην μας. Τέλος δημοψήφισμα για να αποφασίσει η τοπική κοινωνία αν θα δεχτεί να ζει με όλους αυτούς τους βραχνάδες.

ΣΣ* Φράση από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Η φράση πέρασε στο λαό, εννοώντας κάτι το οποίο κυριολεκτικά (αλοιφές για την καράφλα, ενεργό οξυγόνο κλπ) ή μεταφορικά (ένας ηγέτης, ένας πολιτικός κλπ) ευαγγελίζεται την πανάκεια. Σχεδόν πάντα, ειρωνικά και περιπαικτικά.