Νίκος Παγώνης
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και
Αν. Γραμματέας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Δημοκρατικής Συμμαχίας
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, Η ΑΛΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Οι συνεχείς αναφορές στη δεινή οικονομική μας κατάσταση δείχνουν πλέον ότι αναπολούμε τα «περασμένα μεγαλεία».
Στην αναδρομή μας, όμως, αυτή λησμονούμε ότι οι παρελθούσες αυτές εποχές δημιούργησαν και έθρεψαν ένα κράτος – διοίκηση, το οποίο σε όλη αυτήν τη διαδρομή δεν κατάφερε να καθορίσει εγκαίρως κανόνες και να τους εγγυηθεί. Κανόνες ανταγωνιστικούς, που να αντέχουν στο χρόνο. Μια διοίκηση, που δεν προσπάθησε απ’ ότι φαίνεται αρκετά αν και είχε δεκαετίες ολόκληρες για να εξελιχθεί.
Στον αντίποδα, υπάρχει μια άλλη διοίκηση: η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που εργάζεται σκληρά και προσπαθεί υπό ένα νέο καθεστώς, αυτό του Καλλικράτη. Παράλληλα, το υπάρχον προσωπικό των δήμων επιφορτίστηκε με έναν τεράστιο όγκο διοικητικών υποχρεώσεων, χωρίς όμως την απαραίτητη πίστωση χρόνου. Παρ’όλα αυτά δείχνει να τα καταφέρνει. Αυτό προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΣ και της Eurostat που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας.
Η αποκεντρωμένη δημοκρατία, με τη νέα της μορφή σήμερα ως Τοπική Αυτοδιοίκηση, διαχειρίζεται μικρό μέρος του ΑΕΠ, μόλις το 3,5%, παρόλα αυτά είναι ανάγκη να λάβει μεγαλύτερες αρμοδιότητες ούτως ώστε να διατελέσει το έργο της καλύτερα. Στο δημόσιο διάλογο σίγουρα υπάρχουν αντιγνωμίες ή ετερόκλητες προσεγγίσεις. Οι διαφωνίες αυτές όμως πρέπει να αφορούν στην ταχύτητα των αλλαγών που πρέπει να επιτελεστούν και όχι στο γιατί αυτές συντελούνται.
Σε αυτό το πλαίσιο, η δημόσια συζήτηση είναι επιβεβλημένη αν θέλουμε το όλο εγχείρημα να πετύχει ο χρόνος, όμως, είναι λίγος. Ο Καλλικράτης, και ως δομή αλλά και ως φιλοσοφία, είναι το σωστό εργαλείο το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση των αλλαγών, μέσα από κάποιες προτάσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα ενισχύουν και το ρόλο της:
Βάση αυτών των προτάσεων μπορούν να αποτελέσουν οι:
• Συνταγματική κατοχύρωση της αρχής των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών για την κεντρική διοίκηση και τους ΟΤΑ (κατ’ εξαίρεση να επιτρέπεται ο πρόσθετος δανεισμός σε περίπτωση φυσικών καταστροφών και καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης). Η τελική απόφαση για πρόσθετο δανεισμό και παρέκκλιση από τη ρύθμιση να λαμβάνεται με φανερή ψηφοφορία, με πλειοψηφία 3/5 του Δημοτικού ή του Περιφερειακού Συμβουλίου.
• Συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες σε τομείς όπως η αποκομιδή και η ανακύκλωση-διαχείριση των απορριμμάτων με παράλληλες μετατάξεις του προσωπικού και με απόλυτο σεβασμό στο τρίπτυχο: Αυτοδιοίκηση – Εργαζόμενοι – Πολίτες.
• Ανάπτυξη συνεργασιών στους τομείς των ΑΠΕ με τον ιδιωτικό τομέα και την ΔΕΗ ώστε να έχουν αυξημένα έσοδα (παραδείγματα υπάρχουν στη Μαγνησία αλλά και ευρωπαϊκά στην Ισπανία).
• Μείωση των ελλειμμάτων με κύριο εργαλείο τη μείωση του μεγέθους των ΟΤΑ. Η αύξηση των φόρων είναι η εύκολη λύση. Εστίαση στις μεγάλες πηγές κακοδιαχείρισης.
• Επανασχεδιασμός των αρμοδιοτήτων και των μηχανισμών των ΟΤΑ στην Ελλάδα, ώστε να εκπληρώνουν στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια τον κοινωνικό τους ρόλο. Εκπαίδευση, βιοτεχνίες, αγροτική ανάπτυξη πλέον αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των ΟΤΑ.
• Δραστική μείωση όλων των μη επενδυτικών καταναλωτικών δαπανών των ΟΤΑ.
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και
Αν. Γραμματέας Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Δημοκρατικής Συμμαχίας
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, Η ΑΛΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Οι συνεχείς αναφορές στη δεινή οικονομική μας κατάσταση δείχνουν πλέον ότι αναπολούμε τα «περασμένα μεγαλεία».
Στην αναδρομή μας, όμως, αυτή λησμονούμε ότι οι παρελθούσες αυτές εποχές δημιούργησαν και έθρεψαν ένα κράτος – διοίκηση, το οποίο σε όλη αυτήν τη διαδρομή δεν κατάφερε να καθορίσει εγκαίρως κανόνες και να τους εγγυηθεί. Κανόνες ανταγωνιστικούς, που να αντέχουν στο χρόνο. Μια διοίκηση, που δεν προσπάθησε απ’ ότι φαίνεται αρκετά αν και είχε δεκαετίες ολόκληρες για να εξελιχθεί.
Στον αντίποδα, υπάρχει μια άλλη διοίκηση: η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που εργάζεται σκληρά και προσπαθεί υπό ένα νέο καθεστώς, αυτό του Καλλικράτη. Παράλληλα, το υπάρχον προσωπικό των δήμων επιφορτίστηκε με έναν τεράστιο όγκο διοικητικών υποχρεώσεων, χωρίς όμως την απαραίτητη πίστωση χρόνου. Παρ’όλα αυτά δείχνει να τα καταφέρνει. Αυτό προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΣ και της Eurostat που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας.
Η αποκεντρωμένη δημοκρατία, με τη νέα της μορφή σήμερα ως Τοπική Αυτοδιοίκηση, διαχειρίζεται μικρό μέρος του ΑΕΠ, μόλις το 3,5%, παρόλα αυτά είναι ανάγκη να λάβει μεγαλύτερες αρμοδιότητες ούτως ώστε να διατελέσει το έργο της καλύτερα. Στο δημόσιο διάλογο σίγουρα υπάρχουν αντιγνωμίες ή ετερόκλητες προσεγγίσεις. Οι διαφωνίες αυτές όμως πρέπει να αφορούν στην ταχύτητα των αλλαγών που πρέπει να επιτελεστούν και όχι στο γιατί αυτές συντελούνται.
Σε αυτό το πλαίσιο, η δημόσια συζήτηση είναι επιβεβλημένη αν θέλουμε το όλο εγχείρημα να πετύχει ο χρόνος, όμως, είναι λίγος. Ο Καλλικράτης, και ως δομή αλλά και ως φιλοσοφία, είναι το σωστό εργαλείο το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση των αλλαγών, μέσα από κάποιες προτάσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα ενισχύουν και το ρόλο της:
Βάση αυτών των προτάσεων μπορούν να αποτελέσουν οι:
• Συνταγματική κατοχύρωση της αρχής των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών για την κεντρική διοίκηση και τους ΟΤΑ (κατ’ εξαίρεση να επιτρέπεται ο πρόσθετος δανεισμός σε περίπτωση φυσικών καταστροφών και καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης). Η τελική απόφαση για πρόσθετο δανεισμό και παρέκκλιση από τη ρύθμιση να λαμβάνεται με φανερή ψηφοφορία, με πλειοψηφία 3/5 του Δημοτικού ή του Περιφερειακού Συμβουλίου.
• Συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες σε τομείς όπως η αποκομιδή και η ανακύκλωση-διαχείριση των απορριμμάτων με παράλληλες μετατάξεις του προσωπικού και με απόλυτο σεβασμό στο τρίπτυχο: Αυτοδιοίκηση – Εργαζόμενοι – Πολίτες.
• Ανάπτυξη συνεργασιών στους τομείς των ΑΠΕ με τον ιδιωτικό τομέα και την ΔΕΗ ώστε να έχουν αυξημένα έσοδα (παραδείγματα υπάρχουν στη Μαγνησία αλλά και ευρωπαϊκά στην Ισπανία).
• Μείωση των ελλειμμάτων με κύριο εργαλείο τη μείωση του μεγέθους των ΟΤΑ. Η αύξηση των φόρων είναι η εύκολη λύση. Εστίαση στις μεγάλες πηγές κακοδιαχείρισης.
• Επανασχεδιασμός των αρμοδιοτήτων και των μηχανισμών των ΟΤΑ στην Ελλάδα, ώστε να εκπληρώνουν στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια τον κοινωνικό τους ρόλο. Εκπαίδευση, βιοτεχνίες, αγροτική ανάπτυξη πλέον αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των ΟΤΑ.
• Δραστική μείωση όλων των μη επενδυτικών καταναλωτικών δαπανών των ΟΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας και πατήστε "Δημοσίευση σχολίου" παρακάτω. Αν θέλετε να γυρίσετε πίσω στο blog ακολουθήστε τον σύνδεσμο.
<<Επιστροφή στο blog