ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΜΕ 1η ΜΑΗ 2013

Συναδέλφισες, συνάδελφοι,

Από την Τρίπολη, την Αρκαδία, στέλνουμε ταξικό χαιρετισμό στην ε.τ. της χώρας μας, στην παγκόσμια ε.τ., σήμερα πρωτομαγιά του 2013.
Η εξέγερση των εργατών στο Σικάγο, πριν 127 χρόνια, για την καθιέρωση της 8ωρης δουλειάς και οι αγώνες που ακολούθησαν μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι:
    Οι αγώνες της ε.τ. για να είναι αποτελεσματικοί δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στη διεκδίκηση για το σήμερα, αλλά να έχουν βασικό προσανατολισμό την προοπτική που έχει ανάγκη η ε.τ. και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
    Κανένας αγώνας, που είχε αυτόν τον προσανατολισμό, δεν πήγε χαμένος. Αντίθετα, ήταν βήμα μπροστά για τους επόμενους αγώνες.
    Το κεφάλαιο δεν είναι ανίκητο όταν η ε.τ. πιστέψει στη δύναμή της, όταν αποφασίσει να πει «δεν πάει άλλο»!.
    Η ε.τ. δεν έχει κανένα συμφέρον να συνδιαλέγεται και να στηρίζει τα κόμματα του κεφαλαίου. Αυτά είναι ταγμένα να υπηρετούν άλλα συμφέροντα, ξένα από τα δικά μας.
    Ο ρεφορμισμός στο εργατικό κίνημα είναι η γάγγραινα, που το τρώει, βάζει εμπόδια στην ανάπτυξή του, το αποπροσανατολίζει από το βασικό του σκοπό, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, σπέρνει την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό.
    Η αστική τάξη, το κεφάλαιο, τροφοδοτεί με ποικίλους τρόπους τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό. Μάχεται το ταξικό εργατικό κίνημα, προσπαθεί με μύριους τρόπους να το υπονομεύει, να το συκοφαντεί, χρησιμοποιεί τη βία, την καταστολή, την τρομοκρατία.
    Όσα κέρδισε η ε.τ. στην πορεία των 127 χρόνων, τα κέρδισε με αγώνες, με το σπαθί της, με το αίμα της στην ταξική παλαίστρα. Μάρτυρες είναι τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά της ε.τ. που άφησαν τα κορμιά τους στο θυσιαστήριο της Καισαριανής και του Αϊ Θανάση στην Τρίπολη, στο βουνό με το όπλο στο χέρι, στις φυλακές, τις εξορίες.

Γι΄ αυτό η 1η Μάη είναι μέρα δική μας και σαν τέτοια σηματοδοτεί τους αγώνες που έδωσε η τάξη μας για την απαλλαγή της από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Γι΄ αυτό είναι μέρα μνήμης και στοχασμού. Γι΄ αυτό την 1η Μάη κορυφώνεται το ταξικό μίσος.

Συναδέλφισες, συνάδελφοι
Οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου συνεχίζουν την πάλη τους προσπαθώντας να βάλουν στην οργανωμένη μάχη κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε εργαζόμενο σε κάθε τόπο δουλειάς. Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα έχοντας επίγνωση των δυσκολιών, προετοιμάζουμε την εργατική τάξη για μακροχρόνιο σκληρό ταξικό αγώνα που απαιτεί θυσίες. Δεν κρυβόμαστε πίσω από συνθήματα. Προχωράμε μπροστά με ταξική αδιαλλαξία, με εμπιστοσύνη στην τάξη μας, χτίζοντας πέτρα την πέτρα το μέλλον που της ανήκει. Ένα μέλλον που δε θα έχει καμιά σχέση με τη βαρβαρότητα, με την αθλιότητα που ζει σήμερα. Ένα μέλλον όπου η εργατική τάξη θα είναι ο ιδιοκτήτης σε ό,τι παράγει.
Όλο αυτό το διάστημα καλούσαμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στη μάχη κατά της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και της σημερινής τρικομματικής, που ισοπεδώνουν τη ζωή τους, με τις σημαίες της ταξικής πάλης. Να κατανοήσουν ότι όλα αυτά που ζουν σήμερα έχουν την υπογραφή των μονοπωλιακών ομίλων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών. Αποτελούν όρους για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση, είναι όροι της ΕΕ.
Το ΠΑΜΕ και πριν από την κρίση προειδοποιούσε για το τι έρχεται. Μεγάλο κύμα ισχυροποίησης των μονοπωλιακών ομίλων και άγριος πόλεμος σε βάρος της εργατικής τάξης. Έθετε το ζήτημα της ανάγκης οργάνωσης της εργατικής τάξης, οργάνωσης της πάλης και προετοιμασίας της εργατικής τάξης. Το ίδιο κάνουμε και σήμερα.
Κανένας εφησυχασμός, καμιά αυταπάτη. Η εργατική τάξη να μη χαμηλώσει τον πήχη των απαιτήσεων της. Να σταθεί όρθια και να διεκδικήσει τη ζωή της ολάκερη. Θέλουμε όμως να θυμίσουμε σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που σήμερα άλλες παρουσιάζονται ότι θέλουν δήθεν την ανασύνταξη του κινήματος, άλλες ότι εκφράζουν μια καινούρια, αυτόνομη, ακομμάτιστη και ανεξάρτητη φωνή, ότι είναι τόσο καινούριοι όσο είναι ο καπιταλισμός.
Ποια στρατηγική δικαίωσαν οι εξελίξεις;
•    Γιατί είναι σεχταριστική και απομονωμένη η γραμμή που συσπειρώνει δεκάδες χιλιάδες στις απεργίες, στις συγκεντρώσεις και όχι αυτή που συσπειρώνει μερικές εκατοντάδες;
•    Γιατί είναι σεχταρισμός και απομόνωση μια θέση που αντικειμενικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και αντιπαλεύει το κεφάλαιο; Και αυτό ανεξάρτητα αν γίνεται και πόσο από όλη την εργατική τάξη κατανοητή. Μια θέση είναι φιλολαϊκή όχι γιατί γίνεται κατανοητή ή δεκτή άμεσα αλλά γιατί αντικειμενικά είναι υπέρ της εργατικής τάξης.
•    Γιατί είναι ενωτική η τακτική της κριτικής στήριξης της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που χρεοκόπησε και όχι η αποκάλυψη αυτών των ηγεσιών και της τακτικής τους, των θέσεών τους;
•    Γιατί είναι φοβική η τακτική που συγκρούεται, και μάλιστα με κόστος, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, με το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, με τους φανερούς και κρυφούς προβοκατόρικους μηχανισμούς, με τους ιμπεριαλιστές και τους μηχανισμούς τους και δεν είναι φοβική η τακτική που υποτάσσεται κι υπηρετεί την εργοδοσία, που χαϊδεύει αυτιά κουκουλοφόρων, που αποκρύπτει ποιοι μηχανισμοί και με τι στόχους λειτούργησαν στο λεγόμενο κίνημα της πλατείας, που αποφεύγει τις γενικές συνελεύσεις όπως ο διάολος το λιβάνι και φτιάχνει συντονιστικά ή αντιφασιστικά κλπ μέτωπα από τα πάνω χωρίς καν αποφάσεις ΔΣ σωματείων;
Έχουμε πολλά για τη γούνα τους και εδώ στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας. Είναι αυτοί που έχουν εκφυλίσει τα όργανα του κινήματος, πλαστογραφούν ανύπαρκτες αποφάσεις συνεδρίων, μεταφέρουν εργαζόμενους σαν πρόβατα από το ένα σωματείο στο άλλο για να διαμορφώσουν συσχετισμούς. Κατεβαίνουν ακόμα και σε ενιαίο ψηφοδέλτιο στο Σωματείο Ορυχείων και Σταθμών στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης οι ηγεσίες της ΔΑΚΕ, της ΠΑΣΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της χρυσής αυγής κόντρα στο ψηφοδέλτιο που στήριζε το ΠΑΜΕ. Αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν το ψήφισμα καταδίκης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ προς την τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) και την μεγαλοεργοδοσία για τα γεγονότα στη Μανωλάδα της Ηλείας. Αρνούνται να γράψουν το κλαδικό συνδικάτο ενέργειας, το μοναδικό σωματείο που ενώνει στις γραμμές του το σύνολο των εργαζομένων στη ΔΕΗ και στον κλάδο της ενέργειας, στη δύναμη του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας για να μη θιγούν οι θεσούλες τους!
Είναι αυταπάτη να πιστεύει ο εργαζόμενος ότι οι κινητοποιήσεις στις πλατείες αρκούν για να τον απαλλάξουν από τα παλιά και νέα δεινά που του φόρτωσαν, δίχως κίνημα που να έχει ρίζες στα εργοστάσια και στους κλάδους, σε κάθε τόπο δουλειάς, ενάντια στην τάξη των κεφαλαιοκρατών.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει ο εργαζόμενος ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις πρέπει να είναι μακριά από όλα τα κόμματα ή και εναντίον όλων. Ένα τέτοιο κίνημα είναι καταδικασμένο να υποτάσσεται στην πολιτική των κεφαλαιοκρατών, να συμβάλλει στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει ο εργαζόμενος ότι το αστικό πολιτικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του λαού. Το αστικό πολιτικό σύστημα δε διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται. Είναι αυταπάτη να προβάλλει ο εργαζόμενος το αίτημα απαλλαγής από το μνημόνιο, δίχως να το συνοδεύει με το αίτημα για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και ανατροπή του κράτους των μονοπωλίων στην Ελλάδα.
Στο ερώτημα λοιπόν τι κίνημα χρειάζεται η εργατική τάξη απαντάμε:
•    Κίνημα ταξικά οργανωμένο και προσανατολισμένο, δηλαδή κίνημα απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, το κράτος της, τους νόμους της.
•    Κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο με βάση τον τόπο δουλειάς, τον κλάδο, μέσα από σωματεία, σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα. Σωματεία που θα λειτουργούν δημοκρατικά και συλλογικά.
•    Κίνημα απαλλαγμένο από τους κάθε λογής κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλισμούς.
•    Κίνημα που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής τάξης.
•    Κίνημα διεθνιστικό που θα παλεύει για τους ίδιους στόχους σε κάθε ξεχωριστή χώρα.
Καταδικάζουμε ενωμένοι τη ναζιστική φασιστική Χρυσή Αυγή. Να ξεσκεπαστεί η υποκρισία και ο ρόλος της. Σπέρνει το δηλητήριο του εθνικιστικού μίσους ανάμεσα στους εργάτες γιατί αυτό συμφέρει το κεφάλαιο. Η εγκληματική της δράση υπηρετεί το σύστημα της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης. Είναι το πιο βρώμικο και αδίστακτο γέννημά του.
Ποιους υπηρετεί το είδαμε και εδώ στην πόλη μας, που εργοδότης στη ΒΙ.ΠΕ. της Τρίπολης απείλησε εργάτες ότι αν δεν συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του, τότε θα καλέσει τη Χ.Α.
Οργανωμένη η ε.τ. και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Αυτό απέδειξε η κινητοποίηση στην οποία κάλεσαν το λαό της Αρκαδίας τα ταξικά σωματεία το περασμένο Σάββατο στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο, όπου αποτρέψαμε τις δυνάμεις την Χρυσής Αυγής να οργανώσουν «αιμοδοσία μόνο για Έλληνες». ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΟΘΗΚΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Συναδέλφισες, συνάδελφοι,
Η ζωή επιβεβαιώνει ότι ένας είναι ο δρόμος για την ε.τ., τα φτωχά λαϊκά στρώματα: Η ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και η οικοδόμηση της κοινωνίας και της οικονομίας με επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων και αυξανόμενων λαϊκών αναγκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν συμφέρον να συσπειρωθούν εργάτες, φτωχά λαϊκά στρώματα.  Οι  φιλολαϊκές  λύσεις  και  εξελίξεις δεν θα έρθουν από μόνες τους, δεν θα τις χαρίσει κανένας στους εργαζόμενους. Τις λύσεις στα προβλήματα  μας θα τις επιβάλλουμε εμείς με τον αγώνα μας.
Σήμερα, είναι περισσότερο φανερό ότι όσο κυριαρχεί η αντιλαϊκή πολιτική, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όσο η ανάπτυξη θα γίνεται με επίκεντρο το κέρδος και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων, ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στις κυβερνητικές καρέκλες, η ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας θα χειροτερεύει. Θα βρίσκεται συνεχώς μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα που οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση.
Έχει συσσωρευτεί τεράστια πείρα, που αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος στα πλαίσια της καπιταλιστικής διαχείρισης. Δεν υπάρχει «φως στο τούνελ», όποιο μείγμα καπιταλιστικής διαχείρισης και αν υλοποιηθεί, με όποια μάσκα κι αν παρουσιαστεί, κεντροαριστερή, νεοφιλελεύθερη, αριστερή, εθνικής σωτηρίας κλπ.
Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ότι το βαρέλι των αντεργατικών μέτρων δεν έχει πάτο. Η επίθεση του κεφαλαίου θα δυναμώσει. Τα μέτρα που πάρθηκαν, τα άλλα που ετοιμάζονται, το αποδεικνύουν.
Οι υπερασπιστές του συστήματος που ξεριζώνει εργαζόμενους από τους τόπους δουλειάς και τους στέλνει στην ανεργία προχωρούν παραπέρα. Είναι αδίστακτοι!
Για να αντιμετωπίσουν την ανεργία προτείνουν προγράμματα με ακόμα χαμηλότερο μεροκάματο και μισθούς, με 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μισθό μεγαλύτερο από 490,00 ευρώ μηνιαίως για εργαζόμενους ηλικίας 25 ετών και άνω και 17,1 ευρώ ημερησίως και όχι μισθό πάνω από 427,00 ευρώ μηνιαίως για εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Η κατάργηση στην ουσία των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) προετοιμάζει τους όρους δουλειάς και ζωής της ε.τ. για να θωρακιστεί και να διευρυνθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Θέλουν πάμφθηνους εργάτες, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Οι απολύσεις στο δημόσιο αποδεικνύουν ότι δεν γλιτώνει κανείς.
Η όποια ανάπτυξη έρθει δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας χιλιάδων εργαζομένων. Η «σούμα» θα γράψει πάλι μεγαλύτερα και πιο έντονα προβλήματα για τις εργατικές οικογένειες. Όσοι «τυχεροί» εξασφαλίσουν μεροκάματο θα συνειδητοποιήσουν εξαρχής ότι θα συνεχίζουν να παραμένουν φτωχοί, εξαθλιωμένοι, με την αγωνία πως θα ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες της οικογένειάς τους.
Η ζωή έχει αποδείξει ότι η ανταγωνιστικότητα, η καπιταλιστική ανάπτυξη, συνοδεύονται με κακοπληρωμένους εργάτες, με άθλιες εργασιακές σχέσεις και μεροκάματα πείνας. Από την άλλη μεριά η μεγαλοεργοδοσία θα θησαυρίζει.
Συναδέλφισες, συνάδελφοι,
    Συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα για την απαλλαγή της ε.τ. από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
    Σφυρηλατούμε την ενότητα της ε.τ. Ελλήνων και Μεταναστών, ισχυροποιούμε τη συμμαχία αυτοαπασχολούμενων, μικρών αγροτών, νεολαίας, γυναικών, που είναι προϋπόθεση για δρομολόγηση φιλολαϊκών εξελίξεων.
    Παλεύουμε ενάντια στην τρόικα, την Ε.Ε., τα βάρβαρα μέτρα, που στέλνουν τη ζωή της εργατικής, λαϊκής οικογένειας στο εκτελεστικό απόσπασμα.
    Διεκδικούμε, εδώ και τώρα, την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, απαιτούμε υπογραφή κλαδικών συμβάσεων στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των οικογενειών μας.
    Κανένας εργαζόμενος στα νύχια της εργοδοσίας. Κανένας εργαζόμενος χωρίς δικαιώματα. Μπορούμε και έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε, να ανοίξουμε το δρόμο για άλλη οργάνωση της κοινωνίας με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Είναι καθήκον κάθε εργάτη να αποτινάξει το φόβο, την απογοήτευση και οργανωμένα να συμπορευτεί στο δρόμο του αγώνα. Δεν υπάρχουν σωτήρες, δεν υπάρχουν μεσσίες. Η ε.τ. με τον αγώνα της θα σπάσει τις αλυσίδες που την βαραίνουν.
Η συσπείρωση, η οργάνωση των εργαζομένων στα συνδικάτα, η ενίσχυση της ταξικής γραμμής μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι προϋπόθεση για την ισχυροποίηση της συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα.


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ