Γιάννης Ασημακόπουλος: «ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ; ΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ…»

Γράφει ο Ι.Γ. Ασημακόπουλος

Τις άλλες  παρακολούθησα τη συνέντευξη του νέου Δήμαρχου στο «ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ FM»  για τη λύση που προσπαθεί να δώσει στο θέμα της συνδετήριας οδού και πραγματικά βρέθηκα να αναρωτιέμαι για την κοινή λογική.

Με βάση τοποθετήσεις ειδικών που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας στα τοπικά ΜΜΕ, η λύση που προτείνεται (σταυροειδής κόμβος με φανάρια) δεν είναι η πλέον συμφέρουσα, αλλά ούτε η ασφαλέστερη. Απλώς, όπως και ο Δήμαρχος παραδέχτηκε, είναι μια «λύση ανάγκης» για να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτή την ιστορία.

Όμως αυτό είναι το ζητούμενο; Αυτό μας αξίζει σαν κοινωνία; Περιμέναμε δέκα χρόνια βλέποντας την συνδετήρια οδό να αλλάζει κάθε τόσο πορεία και μορφή, για να επιλεχτεί τελικά η χειρότερη; Για να δώσει τέτοιες λύσεις ήρθε ασθμαίνουσα η νέα Δημοτική Αρχή; Και τι θα άλλαζε αν περιμέναμε μισό χρόνο ακόμα για να έχουμε επιτέλους την καλύτερη δυνατή λύση; Γιατί ο Δήμαρχος δεν επιζητά τα καλύτερο αλλά επιβάλλει το χειρότερο, που θα ταλαιπωρεί τον τόπο για τα επόμενα εκατό χρόνια; Μόλις πριν λίγους μήνες η παράταξη από την οποία προέρχεται και ηγούντο σημερινοί συνεργάτες του, από τη θέση της αντιπολίτευσης καταψήφιζε ως ακατάλληλη αυτή τη λύση. Τι άλλαξε από τότε;
Δεν θα επεκταθώ άλλο στο θέμα. Όμως επειδή υποψιάζομαι πως το συγκεκριμένο σκεπτικό θα είναι ο μπούσουλας στη θητεία της νέας Δημοτικής Αρχής, δεν θέλω να φανταστώ τι έρχεται, αν με την λογική «της εσχάτης ανάγκης» αντιμετωπιστούν και τα άλλα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο. Βλέπε διαχείριση σκουπιδιών. Μόλυνση περιβάλλοντος. ΧΔΒΑ. Μόλυνση και η ρύπανση  υπέργειων και υπόγειων υδάτων. Βιολογικός καθαρισμός. Ανάπτυξη. Ανεργία. Ερήμωση. Μουντή καθημερινότητα. Πολιτιστική μιζέρια. κλπ…

Αλλά η ευκολία με την οποία ο  Δήμαρχος αλλάζει απόψεις, φαίνεται στον τρόπο που διαχειρίζεται τους πρώην δημάρχους που «συστρατεύθηκαν» μαζί του για τη «σωτηρία» του τόπου. Ενώ προεκλογικά, επικαλούμενος την ανανέωση για να δρέψει ψήφους, δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν θα τους χρησιμοποιήσει, τώρα λέει πως θα «αξιοποιήσει» την «εμπειρία» τους. Τους τοποθετεί σε καίριες θέσεις για να «συμβάλλουν» στη λύση προβλημάτων, που εν πολλοίς δημιούργησαν οι ίδιοι, ως δήμαρχοι. Τότε, που ως δημιουργήματα ενός αποτυχημένου πολιτικού συστήματος, ξόδευαν ασυλλόγιστα το δημόσιο χρήμα σε έργα και εργάκια σχεδιασμένα στο πόδι, που σε συνδυασμό με τις κλασσικές παλαιοκομματικές μεθόδους των πανηγυριών, της ρουσφετολογίας και των πελατειακών σχέσεων, οδήγησαν τον τόπο στο μαρασμό και την παρακμή που βιώνουμε σήμερα.

Το λογοπαίγνιο «Μαζί αλλαΖΟΥΜΕ…» ήταν το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της νέας Δημοτικής Αρχής. Όμως «Μαζί αλλάζουμε» ή «Μαζί, αλλά ζούμε»; Η πρώτη εκδοχή είναι το αυτονόητο. Για να πάει η κοινωνία μπροστά προφανώς πρέπει να αλλάξει αποβάλλοντας κάθε κακό προηγούμενο. Τα πράγματα όμως αντιστρέφονται στη δεύτερη εκδοχή, που είναι η μοιρολατρική αποδοχή του ελάχιστου, της ήσσονος προσπάθειας και του χωρίς όρους συμβιβασμού με το κακό χθες…   «Μαζί (με το παλιό) αλλά (τουλάχιστον) ζούμε»!

Απ’ ότι φαίνεται μέχρι  στιγμής, ο νέος Δήμαρχος έχει επιλέξει τη δεύτερη εκδοχή.
Με λίγα λόγια: «Τι έχεις Γιάννη; Τι είχα πάντα…»