Αυτό που αναπαράγεις, αυτό γίνεσαι

Του κοινωνιολόγου Γιώργου Βασιλορεΐζη


Τις προάλλες ήμουν σε μια παρέα, όπου κάποια στιγμή ένας άρχισε να μιλάει άσχημα για άτομο που δεν ήταν παρόν.

Για να δηλώσει μάλιστα την αντιπάθειά του προς το απόν πρόσωπο, χρησιμοποίησε λέξεις όπως “σαπίλα, βρωμιά, αηδία” και καθώς περιέγραφε, εγώ εκείνη τη στιγμή στην όψη του έβλεπα όλα αυτά που έλεγε! Ειρωνεία; Κι όμως.. Οι άνθρωποι είμαστε όντα…ας πούμε χαμαιλέοντα.

Έχουμε μέσα μας τα πάντα: από την άβυσσο, μέχρι τον ουρανό. Από το σκοτάδι, μέχρι το λαμπερό φως. Οπότε πιστεύω πως θα βοηθούσε αν ελαττώναμε να τονίζουμε συνέχεια γύρω μας ΟΛΑ τα αρνητικά. Ναι υπάρχουν.

Σκέψου όμως το εξής: αναφερόμενος συνέχεια σε αυτά, όχι μόνο τα αναπαράγεις, αλλά σιγά-σιγά όλο σου το Είναι τα ενστερνίζεται και τα εκπέμπει γύρω. Καθρεφτίζεις δηλαδή την ασχήμια του κόσμου! Όχι την ομορφιά. Όχι το θετικό. Όχι το θεϊκό.

Και είναι κρίμα.
Γιατί είμαι σίγουρος ότι όλοι σε έναν όμορφο κόσμο θέλουμε να ζούμε.

Έτσι δεν είναι;

Πηγή:
enallaktikidrasi.com