Δημήτρης Αποστολόπουλος:Όταν η πολιτεία είναι αχάριστη (παράδειγμα ΧΔΒΑ)

Όταν η πολιτεία είναι αχάριστη

Χώρος Διαχείρισης Βιομηχανικών Αποβλήτων (ΧΔΒΑ )

Τα βιομηχανικά απόβλητα είναι όρος γενικός και αόριστος, που μπορεί να περιλαμβάνει από καρκινογόνα ή τοξικά υλικά(αμίαντος, υγρά συσκευών κ.λ.π.), έως οργανικά απόβλητα(λάδια οχημάτων κ.λ.π.).
Το βέβαιο είναι ότι τα παραπάνω υλικά δεν μπορούν να διοχετεύονται ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον και να το επιβαρύνουν ανεπανόρθωτα.
Πρέπει να συλλέγονται και επεξεργαζόμενα σε ειδικές μονάδες να επαναχρησιμοποιούνται(π.χ. ως καύσιμη ύλη ).
Ο χώρος που θα πραγματοποιείται αυτή η διαδικασία πρέπει να πληρεί όλες τις προδιαγραφές προκειμένου η διαχείριση να είναι αποτελεσματική και να μην παρατηρούνται ανεξέλεγκτες επιδράσεις στο κείμενο περιβάλλον.
Οι βασικότερες προϋποθέσεις για την δημιουργία του (ΧΔΒΑ) είναι, η σύσταση του υπεδάφους, η σεισμικότητα που εμφανίζει, η σύνδεσή του με τις υδροφόρες διαδρομές και κυρίως η ικανότητα του αρμόδιου εκλεκτικού μηχανισμού που θα είναι υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία του.
Η πολιτεία άναψε το πράσινο φως για τη δημιουργία (ΧΔΒΑ) στη Μεγαλόπολη, προκαλώντας κατά τη άποψή μου, ένα περιβαλλοντικό και ένα ηθικό πρόβλημα.
Το περιβαλλοντικό πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η περιοχή που προτείνεται η δημιουργία του (ΧΔΒΑ) αποτελείται από σαθρά πετρώματα, μεγάλης σεισμικότητας (εκεί υπήρξε το επίκεντρο του καταστροφικού σεισμού του 1964) και το κυριότερο η σύνδεση του υπεδάφους με τη μεγαλύτερη υπόγεια λίμνη των Βαλκανίων που βρίσκεται κάτω από το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης και τροφοδοτεί όλες τις υπόγειες διαδρομές των όμορων νομών. Επίσης η περιοχή διασχίζεται από τον Αλφειό ποταμό που αποτελεί πηγή ζωής για μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου.
Ο έλεγχος δε για την κατασκευή και την σωστή λειτουργία του (ΧΔΒΑ) δεν πείθει κανέναν πλέον, μιας και στον ίδιο χώρο λειτουργεί η απόθεση του γύψου που παράγεται κατά τη λειτουργία της αποθείωσης στις μονάδες της ΔΕΗ, με τρόπο τυχοδιωκτικό, χωρίς να πληρείται καμία προϋπόθεση των όρων περιβαλλοντικής μελέτης που είχε προηγηθεί, όπως καταγγέλλεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Το ηθικό πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι η πολιτεία δεν αντιλαμβάνεται την προσφορά, επί 40 συνεχή χρόνια αυτής της περιοχής στην πατρίδα, που την μετέτρεψε σε "κρανίου τόπο" προκειμένου να αρπάξει τον πλούτο της, με οιοδήποτε περιβαλλοντικό τίμημα.
Μεγαλώσαμε σε μια περιοχή όπου κανείς δεν ήθελε να μείνει (απόδειξη τα λεωφορεία που καθημερινά μεταφέρουν εργαζόμενους της ΔΕΗ στην Τρίπολη και στην Καλαμάτα) και τώρα η αχάριστη και αγνώμονη πολιτεία έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή, με δόλιο τρόπο, ανακοινώνοντας μια απόφαση μηνών στη μέση του καλοκαιριού.
Για το αποτέλεσμα αυτό όμως ευθυνόμαστε εμείς, οι κάτοικοι της Μεγαλόπολης, που επιτρέψαμε στις εκάστοτε αυτοδιοικητικές αρχές Α΄ και Β΄ βαθμού να χρησιμοποιήσουν την ΔΕΗ ως μέσο ψηφοθηρίας, θυσιάζοντας τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις της περιοχής στο βωμό της προσωπικής τους ματαιοδοξίας.
Εμείς επιτρέψαμε στη ΔΕΗ να μην εκπληρεί, ως όφειλε, τους όρους αποκατάστασης των εξαντλημένων ορυχείων(αναδάσωση κ.λ.π.), δίνοντας στους κάθε λογής επιστήμονες το δικαίωμα να θεωρούν την περιοχή κατάλληλη για τέτοιες επιλογές.
Φτάνει πια, η Μεγαλόπολη πρέπει να διεκδικήσει με κάθε τρόπο και οποιοδήποτε τιμήματα δικαιώματά της, όπως :
1.Την αποκατάσταση και την επιστροφή των εξαντλημένων ορυχείων στο Δήμο.
2.Την προστασία του υδροφόρου πεδίου της και την επιβολή ρήτρας για την αλόγιστη κατανάλωση νερού από τη ΔΕΗ, μιας και αυτός είναι πλέον ο πλούτος μας.
3.Τηνεπιβολή τέλους ως ποσοστό επί της παραγωγής για την εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου και την ρύπανση που προκαλείται, όπως ισχύει για όλες τις (ΑΕ) βιομηχανίες αυτής της κατηγορίας.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι η διοίκηση της ΔΕΗ δεν προβάλει την αναγκαιότητα λειτουργίας του (ΧΔΒΑ), μιας και οι μεγαλύτερες ποσότητες αμιάντου που διέθετε
(5000 τόνοι περίπου), έχουν ήδη μεταφερθεί στη Γερμανία, ενώ για τα υπόλοιπα απόβλητά της (λάδια κ.λ.π.) λειτουργούν ήδη στο χώρο της βιολογικοί καθαρισμοί.

Αποστολόπουλος Δημήτρης
(Καθηγητής Φυσικός)