ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙΣ & ΑΞΙΖΕΙΣ

ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙΣ & ΑΞΙΖΕΙΣ




Δεν τα κατάφερα. Συνήθως όταν αποτυγχάνει κανείς, λέει δεν τα καταφέραμε! Για να δώσει συλλογικό άλλοθι στην αποτυχία!
Αλλά αυτή η προσπάθεια δεν ήταν συλλογική. Επιδίωκε τη συλλογικότητα μέσα από την κοινωνία, η οποία, ορθώς πράττουσα, δεν πατάει «σάπιο» σανίδι!...
Συλλογικότητα, για τους πολλούς, σημαίνει πλησίον των κομματικών «καταστημάτων», κι ασφαλώς δεν έχει σχέση μ’ αυτό που εννοεί η Αυτοδιοίκηση! Άλλωστε, περίσσεψε αυτές τις ημέρες ο Αυτοδιοικητικός Λόγος!!
Χρειάζονταν ακόμη έντεκα! Ούτε ένας, ούτε δύο...
Μια αυτοδιοικητική παράταξη δεν την τραβάς από τα «μαλλιά» για να σταθεί στα ...πόδια της! Ίσως, εάν επέμενα, να παρουσιάζονταν και οι 11 απαραίτητοι...
Πάντα από «καραμπόλα», όπως συνήθως γίνεται την τελευταία στιγμή!
Κι αυτό ―εφόσον προέκυπτε― θα λεγότανε παράταξη με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά!

Το ταξίδι ήταν κοπιαστικό, ήταν, όμως, και όμορφο!
Όμορφο, γιατί συναντάς καινούργιους ανθρώπους, ταπεινούς, με περιεχόμενο κι αξιοπρέπεια.
Φυσικό ήταν, σε 45 ημέρες, να μην μπορείς να πείσεις 55, τουλάχιστον, συμπολίτες σου, όταν, μάλιστα,  δεν σε γνωρίζουν και δεν τους γνωρίζεις. Από πού κι ως πού!
Περιορίστηκα στους «φίλους» και στους «γνωστούς»... Για όλους, όμως, έρχεται η στιγμή που τους υποχρεώνει, ν’ αποφασίσουν με ποιους θα παν και ποιους θ’ αφήσουν!...
Οι «ευγενείς» πρόθυμοι με είχαν προειδοποιήσει, «μη χαλάς τα καρφοπέταλά σου!». «Άγνωστος τελείως, ακόμη δεν ψηφίζεις εδώ, θέλεις να γίνεις δήμαρχος;» «Έμπα σε μια έτοιμη παράταξη• προσπάθησε να εκλεγείς, κατέβα επιτέλους συνεργαζόμενος, κι ύστερα δηλώνεις την «ανεξαρτησία» σου!». Κι άλλα, κι άλλα, οι «ευγενείς» πρόθυμοι..., μόνο που μια τέτοια αντίληψη είναι μακράν του δικού μου πολιτισμού.

Τους ήταν αρκετά έντιμο αυτό που μου πρότειναν! Πάντα με την «αγάπη» τους, δεν λέω, και την περισσή εκτίμηση...
Υπήρξαν, βέβαια, κι εκείνοι που στάθηκαν με σεβασμό στην προσπάθεια, ανεξαρτήτως της αδυναμίας τους για μια παραπέρα συνεισφορά... Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν τίποτε... Είναι η ψυχή του Έλληνα. Τη βλέπεις χαραγμένη βαθειά στα μάτια του τη θέληση, χρειάζεται, όμως, και κουράγιο. Κουράγιο που πρέπει να του δώσεις Εσύ... Για να «πετύχει» αυτή η συνταγή, τις περισσότερες φορές χρειάζεται κι αρκετή δόση από ψέμα! Πώς, άραγε, θα ήταν δυνατόν να λέω ψέματα!...

Με τις λίγες περιοδείες στα χωριά του Μαντινειακού οροπεδίου διαπιστώνεις την απόλυτη εγκατάλειψη. Μερικά, σχεδόν απομεινάρια... Σαν να μην υπήρξαν ποτέ!... Τελείως άοπλοι ακρίτες! Προστατεύουν και συντηρούν (ακόμα) το διοικητικό (τους) κέντρο! Άγρυπνοι φρουροί της Πατρίδας, κοιτίδες πολιτισμού τα ίδια! Μαρμαρωμένα στο χρόνο!...
Σκέφτηκα, εάν ευδοκιμούσε λίγο περισσότερο αυτή η προσπάθεια, να πρότεινα να ονομάσουμε  το συνδυασμό «Η Τρίπολη και τα ...άλλα χωριά!».
Οι πνεύμονες προστασίας της πόλης σχεδόν ...αφυδατωμένοι! Και πού και πού καμιά σταγόνα ...αίμα, όπως στην Κανδήλα, στον Παλαιόπυργο, στις Ρίζες, ίσως...
Η γενική κατήφεια, η κατάθλιψη, η αποστροφή για κάθε συμμετοχή στα κοινά, κυρίαρχο στοιχείο. Κάθε ηλικία, κάθε επαγγελματική τάξη με τα δικά της... Κυρίως, με την πλήρη άγνοια για το τι πρεσβεύει ο θεσμός, ποιος και γιατί πρέπει να διαχειρίζεται την υπόσταση των υποκειμένων (αυτού του θεσμού) και ποια η αξία της απαραίτητης ενημέρωσης και ως απόρροια αυτής, η αξία της δικής του συμμετοχής.

Πολλές φορές σκέφτηκα, κυρίως για τους εντός της πόλης, πως πετυχημένη θα ήταν και η ονομασία του συνδυασμού «Όσοι ζωντανοί!...».
Επικράτησε, όμως, η αισιόδοξη προοπτική, λόγω της αθρόας συμμετοχής, την προτελευταία εβδομάδα, συμπολιτών απ’ όλα σχεδόν τα σημεία των οκτώ Δημοτικών Ενοτήτων του Καλλικρατικού Δήμου Τρίπολης. Απλοί και αισιόδοξοι άνθρωποι! Έδειξαν μια εξαιρετική ζωντάνια, πασχίζοντας να καλύψουν τα απρόβλεπτα κενά που δημιουργήθηκαν σε τρεις, τουλάχιστον, δημοτικές ενότητες.

Ήταν και η φράση, σε σχετικά προγενέστερο χρόνο, ενός έμπειρου Τριπολίτη Αυτοδιοικητικού, όταν ο ίδιος προσπαθούσα να σταχυολογήσω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Τρίπολης, εκείνα που είναι ικανά να την κάνουν διαφορετική, ελκυστική για τον επισκέπτη, για τον περαστικό, κι όλα αυτά ώρα μεσάνυχτα, καθώς επέστρεφα από τη Βυτίνα...
«Μην το λες...», μου είπε «και τις πλατείες της έχει η Τρίπολη, και τ’ αλσύλλιά της, και χώρους για περίπατο, κι άλλες ομορφιές που θα μπορούσαν ν’ αναδειχθούν...».
Σκέφθηκα, όταν υπηρετούσα εδώ ως στρατιώτης, πριν από 31 χρόνια(!), γιατί μου άρεσε τόσο πολύ η Τρίπολη. Το νοσοκομείο της, σχεδόν καινούργιο, ολοκάθαρο, νοικοκυρεμένο, στολίδι πραγματικό, δέσποζε στο οροπέδιο, νοσηλεύτηκα είκοσι ημέρες εκεί με την απόλυτη φροντίδα.

Η πλατεία Άρεως απλή, καθαρή, φιλόξενη! Μια ηρεμία επικρατούσε παντού!
Τρία χρόνια αργότερα, επισκεπτόμενος εκ νέου την πόλη, ως ανταποκριτής της ΕΡΤ για τρεις – τέσσερις μήνες (εξ αφορμής των «φονικών» σεισμών στη γειτονική Καλαμάτα) μαγεύτηκα απ’ αυτήν την πλατεία, με το ανεπανάληπτο εκείνο «νυφοπάζαρο», το πάνω κάτω, που είχε σχεδόν κάνει ...αυλάκι από τη μεριά του ξενοδοχείου «Μαίναλον», ξετρίβοντας από το περπάτημα τα φαιόλευκα χαλίκια από την παλιά της επίστρωση.

Κι αργότερα, πορευόμενος για τη νότια Πελοπόννησο, με φορτωμένο το μικρό αμαξάκι με τα βιβλία μας, μια στάση γι’ ανάσα στην πλατεία Άρεως, και πάντα με την ελπίδα πως θα τα καταφέρω να κατοικήσω στην πόλη αυτή.
Ήταν και η Ταξιαρχών με την ποτοποιία της, το  μικρό εστιατόριο «Γορτυνία», τα καλαίσθητα αρχοντικά της παντού... Τα ταβερνάκια της πόλης και η απλότητα του κόσμου. Λες κι εξαφανίστηκαν όλα με μιας... Κακοποιήθηκαν...
Σκέφτηκα, πως έχει το Στρατόπεδό της, το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων, απ’ όπου πέρασε η μισή Ελλάδα, την 124 Πτέρυγα Βασικής Εκπαίδευσης και το Αεροδρόμιό της, μόνο που η πρόσβαση σ’ αυτήν τη στρατιωτική μονάδα, με την επίσκεψη, τουλάχιστον 5.000 επισκεπτών κάθε δίμηνο, εκθέτει ανεπανόρθωτα την ίδια την πόλη!
Το νεότευκτο Πανεπιστήμιό της, που και σ’ αυτό η πρόσβαση δεν δημιουργεί απλώς κακή εικόνα, εγκυμονεί και κινδύνους για την ασφάλεια των διερχόμενων φοιτητών, γονιών και λοιπών επισκεπτών της περιοχής, τα τόσα άλλα αναξιοποίητα πλεονεκτήματα της Τρίπολης, που μαζί με τις εύφορες περιοχές του Μαντινειακού οροπεδίου, τους σημαντικότατους αρχαιολογικούς χώρους στα πέριξ και την ανεπανάληπτη Ιστορία που περπατάει εντός, αλλά και στις κορυφογραμμές, όλα αυτά δεν συνιστούν μιζέρια, παρά ικανότητα και θέληση, χειροπιαστή αξία!

Έτσι, το «ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙΣ & ΑΞΙΖΕΙΣ» είναι το απαραίτητο αισιόδοξο μήνυμα που αρμόζει σ’ ολόκληρη την περιοχή που μας φιλοξενεί.
Κι εάν αυτός ο αυτοδιοικητικός συνδυασμός είναι απόρροια μιας συνετής προσπάθειας, μπορεί να ευδοκιμήσει και χωρίς τη δυνατότητα συμμετοχής του (αυτή τη στιγμή) στο στίβο της δημόσιας έγκρισης.
Θα το επιθυμούσαμε, αλλά είναι και ο κυρίαρχος Λαός, που έχει πάντα τον πρώτο και τελευταίο λόγο, και στις βουλές του υποκλινόμαστε!...
Αυτή τη στιγμή, εκφράζω την απέραντη ευγνωμοσύνη μου στους 44 γενναιόψυχους συμπολίτες μας (άντρες και γυναίκες) συνοδοιπόρους - συνδημιουργούς αυτής της προσπάθειας που μ’ εμπιστεύτηκαν.

Τρίπολη 23 Απριλίου 2014
Δημήτρης Χαρ. Μητρόπουλος