Οι 14 ημέρες των Αρκάδων δημοσιογράφων στο Λονδίνο (εικόνες και βίντεο)!

Η αποστολή των δημοσιογράφων που βρέθηκε για 14 μέρες στο Λονδίνο στα πλαίσια των σεμιναρίων δημοσιογραφίας που οργάνωσε το Επιμελητήριο Αρκαδίας θεωρώ ότι βρέθηκε εκεί την κατάλληλη στιγμή. Η παρουσία μας εκεί συνέπεσε με τη χρονιά όπου πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο γεγονός που μας επέτρεψε να επισκεφτούμε τις εγκαταστάσεις, οι οποίες βρίσκονται σε φάση που διαμορφώνονται έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά αλλά και με την πιο μεγάλη κρίση που περνά το BBC.

Σημειωτέον στις 14 Νοεμβρίου το BBC είχε γενέθλια, γιόρταζε τα 90 του χρόνια, από το 1922.

Συγκεκριμένα η κρίση που βιώνει το BBC είναι κρίση αξιοπιστίας του μέσου και οφείλεται στην υπόθεση του Τζίμι Σάβιλ, έναν παλιό τηλεοπτικό παρουσιαστή-αστέρα. Ο Σάβιλ, ο οποίος είχε λάβει τον τίτλο του "Σερ" από τη βασίλισσα Ελισάβετ, ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα του BBC και μια από τις πλέον αναγνωρισμένες τηλεοπτικές προσωπικότητες. Αυτός λοιπόν κακοποιούσε επί δεκαετίες παιδιά και μάλιστα το ΒΒC πλέον κατηγορείται για συγκάλυψη αφού έρευνα που είχε διεξαχθεί από γνωστό δημοσιογράφο δεν δημοσιοποιήθηκε από το BBC. Ένα ακόμα σκάνδαλο που αυτές τις μέρες τάραξε ακόμα περισσότερο το BBC είναι η υπόθεση των Τim Willcox και Sophie Long, συμπαρουσιαστές κεντρικού δελτίου ειδήσεων του BBC οι οποίοι όπως παρουσιάστηκε από τα μέσα διατηρούν εδώ και χρόνια κρυφά δεσμό.

Το BBC έχασε την αξιοπιστία του και για πρώτη φορά τώρα βρίσκει ο κόσμος το μέσο κατά 45% αξιόπιστο, γιατί μέχρι τώρα ήταν το μόνο αξιόπιστο μέσο . Πλέον βρίσκεται στη φάση που πρέπει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη που έχασε.

Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι που μας δίδαξαν στα σεμινάρια που παρακολουθήσαμε μας μίλησαν για την κρίση αξιοπιστίας που περνά αυτός ο κολοσσός της ενημέρωσης. Είπαν πως το θέμα της ηθικής είναι πολύ σημαντικό. Τα μέσα στην Αγγλία αυτή τη στιγμή και ειδικότερα το BBC βρίσκονται αντιμέτωπα με αυτή την κρίση γιατί τόσα χρόνια δεν λάμβαναν υπόψη τους κανόνες ηθικής.

Εξήγησαν ότι είναι δύσκολος ο διαχωρισμός των ορίων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου. Ο σεβασμός της ιδιωτικότητας προστατεύεται από το Νόμο, αν διαταραχθεί τα πρόστιμα είναι πολύ υψηλά. Ωστόσο υπάρχει μεγάλο πρόβλημα μεταξύ των δύο άρθρων αφού το άρθρο 8 μιλά για προστασία της ιδιωτικότητας και το άρθρο 10 για την ελευθερία του λόγου. Δεν ταυτίζεται πάντα η ηθική με τη νομιμότητα, κάθε επάγγελμα έχει τους νόμους του. Οι 12 κανονισμοί για τα ηθικά ζητήματα που αφορούν τη δημοσιογραφία βρίσκονται σε αυτή τη σελίδα http://www.nuj.org.uk/files/NUS_Code_of_conduct.pdf.  Ένας δημοσιογράφος αν δεν θέλει να κάνει κάτι που δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτό το αρχείο έχει το δικαίωμα να μην το κάνει ακόμα και αν τον πιέσει ο εργοδότης του.

Ιστορικά στοιχεία

Το 1476 εκδόθηκε η πρώτη εφημερίδα στην Αγγλία. Τα πρώτα 200 χρόνια υπήρχε απλή καταγραφή των γεγονότων. Η Daily Courant (η σημερινή Times) ήταν η πρώτη εφημερίδα που δημοσιοποιούσε τι γινόταν στον πόλεμο, είχε τους πρώτους πολεμικούς ανταποκριτές. Για 200 χρόνια οι εφημερίδες εκδίδονταν στην fleet street. Ο δρόμος αυτός μέχρι και σήμερα έχει επικρατήσει να λέγεται ο δρόμος της εφημερίδας, ''η καρδιά της εφημερίδας'' . Από το 1938 είχαν αρχίσει να αναρωτιούνται κάποιοι αν η εφημερίδα κάνει καλή ενημέρωση.

Το 1960 από τη νεολαία ξεκίνησαν τα πειρατικά ραδιόφωνα. Το BBC και η κυβέρνηση όμως προσπαθούσαν να τα κλείσουν.

Αρχικά για την τηλεόραση το BBC πήρε ηθοποιούς.

Το 1956 εμφανίστηκε το ITN (ανταγωνιστικό μέσο του BBC), πιο ανάλαφρο και με πολύ κοινό.

ΜΜΕ

Ο Charles Carrol είναι ραδιοφωνικός παραγωγός επί 25 χρόνια και έχει εργαστεί στο BBC. Στο πλαίσιο του μαθήματος μας είπε ότι το Λονδίνο έχει τους καλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς στον κόσμο και ότι είναι πολύ περήφανος που δουλεύει σε ραδιόφωνο.

Σε έρευνα που διεξήχθη τον Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο του 2011 στην Αγγλία διαπιστώθηκε ότι 47,6 εκατομμύρια άνθρωποι ακούν ραδιόφωνο κάθε βδομάδα, δηλαδή το 91,7% και ηλικίες από 15 ετών και πάνω. Σύμφωνα με περσινή μέτρηση στην Αγγλία υπάρχουν 600 ραδιοφωνικοί σταθμοί. Οι 10 εκπέμπουν παντού. Οι περισσότεροι είναι ιδιωτικοί. Το 1961 το BBC διέθετε 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Όσο αφορά στην εμπιστοσύνη που έχει το κοινό στα μέσα: 66% έχουν στο ραδιόφωνο, 58% στο internet, 54% στην τηλεόραση και 34% στις εφημερίδες. Ίσως αυτό έχει να κάνει επειδή κάποιες εφημερίδες επικαλούνται το συναίσθημα. Η εφημερίδα πλέον είναι κριτική και όχι ενημέρωση. Υπάρχουν εφημερίδες που συνεχίζουν να επενδύουν στο χαρτί και άλλες που πλέον επενδύουν στην τεχνολογία. Κάποιοι επιλέγουν εφημερίδες απλά για να διασκεδάσουν και ας μην είναι έγκυρες.

Ο δημοσιογράφος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για ένα μέσο γιατί ο κόσμος ταυτίζεται με αυτόν και μπορεί ακόμα και να κλείσει το μέσο αν ο δημοσιογράφος φύγει από αυτό.

Ο Benjamin έκανε μεγάλη περιουσία πουλώντας θέματα που άλλα μέσα θεωρούσαν σκουπίδια. Πλέον αυτό δεν επιτρέπεται.

Μεγάλη δύναμη έχει η φωτογραφία, ο ήχος (για την τηλεόραση) και η χρήση επαγγελματιών που ασχολούνται με μια υπόθεση

Hutton: δημοσιογράφος ο οποίος δημοσιοποίησε ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής, η πληροφορία αποδείχτηκε ψεύτικη και αυτοκτόνησε.

Ένας καλός δημοσιογράφος είναι αυτός που συγκεντρώνει με πιστοποιημένο τρόπο γεγονότα αληθινά με γνώμονα πάντα το κοινό καλό. Πρέπει να είναι επικοινωνιακός, να έρχονται άνθρωποι και να του μιλούν και να γνωρίζει πολύ καλά τη γραφή και την ανάγνωση. Για το BBC η κατοχή πτυχίου και εμπειρίας είναι επιπλέον προϋποθέσεις.

Οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την παρουσία του διαδικτύου και όλα θα αλλάξουν μορφή και θα γίνουν διαδικτυακά. Το μέλλον της δημοσιογραφίας είναι online! Στο BBC πρώτα οι πληροφορίες περνούν στο internet και μετά σε όλα τα άλλα μέσα. Ένα εκατομμύριο χτυπήματα τη μέρα κάνει το site του ΒΒC και οι πληροφορίες γράφονται σε 5 αράδες η κάθε μια.

Στην περίπτωση που ένα θέμα αναπαραχθεί από κάποιο άλλο πρέπει να αναφέρεται η πηγή αλλά στην περίπτωση που μπλεχτεί νομικά και δεν είναι έγκυρη η πληροφορία την ευθύνη φέρουν και τα δύο μέσα που θα έχουν προβάλει την πληροφορία.

Ένα μέσο χρειάζεται κάποιον που να γράφει, έναν online manager, έναν social media manager και έναν ρεπόρτερ. Πλέον όλοι τα κάνουν όλα και μάλιστα γι αυτό έχουν χαθεί τόσες θέσεις εργασίας.

Το 70% των θεμάτων περιέχουν trauma stress. Οι δημοσιογράφοι πρέπει σε κάθε θέμα να είναι εκεί που είναι η πυροσβεστική και η αστυνομία. Είναι ο πρώτος ανταποκριτής.

Πολλά περιοδικά και εφημερίδες πλέον είναι free press. Το 'Time out' ήταν πολύ αγαπητό στους βρετανούς αλλά επειδή έγινε free press έχει μειώσει τις σελίδες του και την ποιότητα του και έχει δημιουργήσει δυσαρέσκεια στο κοινό του. Όταν ένα περιοδικό είναι free δεν είναι τόσο σεβαστό με ένα που μπορεί να στοιχίζει έστω και 20 λεπτά.

Στην Αγγλία οι πωλήσεις των εφημερίδων έχουν μειωθεί κατά 50% και έναν αναγνώστη τον τραβά το δράμα και οι γυναίκες, δήλωσαν καθηγητές των σεμιναρίων.

Times: παλιά εφημερίδα

Daily Telegraph: εφημερίδα πλουσίων

Guardian: εφημερίδα αριστερών

Daily Mail: 'γκρινιάρα' εφημερίδα

Sun: έχει λίγο ανήθικες εικόνες αλλά έχει καταξιωμένους δημοσιογράφους και πολύ κοινό

Daily Mirror: αριστερή, η εφημερίδα του εργάτη

Το BBC έχει 23.000 προσωπικό. Είναι πολιτικά ανεξάρτητο ή τουλάχιστον προσπαθεί να είναι. Οι πολιτικοί το πολεμούν επειδή δεν τους κάνει τα χατίρια.

John Humphrys: ο μάστερ της ραδιοφωνικής εκπομπής, έχει εκπομπή από τις 6:30 - 9 το πρωί. Επηρεάζει όλη τη μέρα. Το BBC έχει 59 ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Jeremy Paxman Rottweiler: ο μάστερ της τηλεόρασης

Σχετικά με το αθλητικό ρεπορτάζ είναι πολύ δύσκολο να κάνεις μια καλή συνέντευξη μετά από έναν αγώνα λόγω της έντασης. Στα αθλητικά κείμενα πρέπει να υπάρχει μια μικρή παράγραφος στην αρχή που να περιγράφει τι έγινε σε έναν αγώνα.

1989: ήταν η αρχή για να γίνει το ποδόσφαιρο τοπ άθλημα

Πλέον υπάρχει έλεγχος στο τι θα ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι έναν αθλητή. Στην Αγγλία οι πολιτικοί δεν χρησιμοποιούν τον αθλητισμό ως εφαλτήριο όπως κάνουν στην Ελλάδα.

Πλέον η δημοσιογραφία θα πρέπει να χρησιμοποιεί απλές λέξεις, να γράφουμε όπως μιλάμε δηλαδή και πριν δημοσιοποιήσουμε ένα θέμα θα πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί να το δει το κοινό. Πρέπει, όπως μας δίδαξαν δημοσιογράφοι του BBC, οι δημοσιογράφοι να είναι περίεργοι και να κάνουν μικρές και στοχευμένες ερωτήσεις.

Londonist: το πιο δημοφιλές site στο Λονδίνο. Σε αυτό δεν πληρώνεται κανένας απλά γράφουν για την εμπειρία και όσοι δουλεύουν εκεί πιστεύουν ότι είναι πολύ τυχεροί.

Social media

Linkended: πολύ γνωστό, χρησιμοποιείται κυρίως  για επαγγελματικούς λόγους. Ξεκίνησε το 2003 είναι πολύ επίσημο.

Στην Κίνα δεν τα αποδέχονται τα social media

Pinkerest: για γυναίκες, έχει μεγάλη ανταπόκριση πλέον

Το 53% προωθεί τα προϊόντα του μέσω των social media. Το twitter είναι πολύ δυνατό. Πολλά παιδιά στην Αίγυπτο ονομάζονται facebook ή twitter

Πρώτα στη χρήση είναι το facebook, twitter, linkended και τα blogs.

Οργάνωση ενός γραφείου τύπου

Οι υπεύθυνοι ενός γραφείου τύπου πρέπει να έχουν καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους για να προστατευτεί η φήμη και παράλληλα να 'διαφημιστεί' το πρόσωπο ή ο φορέας που εκπροσωπεί κάποιος.

Απαραίτητο εργαλείο είναι οι εφημερίδες, οι ενημέρωση στην ουσία. Παλιά η σχέση με τα μέσα δεν ήταν τόσο σημαντική, πλέον όμως είναι.

Ένα γραφείο τύπου πρέπει να βρίσκει ένα ελκυστικό θέμα ώστε να το προβάλλουν τα μέσα. Ανάλογα το θέμα καθορίζονται και τα μέσα που θα το προβάλλουν. 

Οι Βρετανοί δημοσιογράφοι λόγω του μισθού τους δεν έχουν ανάγκη να δωροδοκηθούν. Παρόλα αυτά από τον κόσμο δεν υπάρχει αξιοπιστία, οι δημοσιογράφοι είναι στην ίδια μοίρα με τους πολιτικούς και τους μεσίτες.

Στην Αγγλία υπάρχει ένας οργανισμός που προσπαθεί να κρατήσει τα ΜΜΕ μακριά από την πολιτική. 1980: οι πολιτικοί και τα μέσα δέθηκαν περισσότερο

Το CNN και το SKY NEWS έχουν συνεχή ροή ειδήσεων, όχι συγκεκριμένη ώρα, όποτε βγαίνει η είδηση μεταδίδεται κιόλας.

Δίδαξαν: Charles Carroll (ραδιοφωνικός παραγωγός, 25 χρόνια εμπειρία, πρώην εργαζόμενος του BBC), Max Easterman (διακεκριμένος δημοσιογράφος, βραβευμένος και εκπαιδευτικός), Nikki Spencer (παραγωγός και ρεπόρτερ στο BBC και παλιότερα στο Channel 4, 25 χρόνια εμπειρία), Jonathan Elliot (τηλεοπτικός παραγωγός και παραγωγός - παρουσιαστής ντοκιμαντέρ στο BBC), Julian Shea (δημοσιογράφος αθλητικού ρεπορτάζ με 17 χρόνια εμπειρία , BBC Sport and news), Jane Eames (τηλεοπτική παραγωγός με 20 χρόνια εμπειρία), Veronica Broomes (μάνατζερ) και Karen Wisdom (εκπαιδεύτρια των social media). 





http://www.kalimera-arkadia.gr