Φίδια... δηλητήριο στη Μεγαλόπολη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ!

Ο παρατεταμένος νοτιάς κράτησε αρκετές μέρες και οι μπεκάτσες άρχισαν να λιγοστεύουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διώξει τις μπεκάτσες αλλά να επανεμφανιστούν τα φίδια!
Αρχές Δεκεμβρίου, απόγευμα, βρίσκομαι στο κτήμα του πεθερού μου και κουβεντιάζαμε για το κρασί της φετινής εσοδείας. Στο κτήμα υπάρχουν τέσσερα σκυλιά, όλα ελληνικοί ποιμενικοί. Το ένα είναι καθαρόαιμο, τεράστιο και τα άλλα είναι από αυτά τα μπασταρδεμένα με τα δικά μας τσοπανόσκυλα. Πιο κοντά στο ύψος, αλλά με πολύ μαλλί και πιο πολλή αγριάδα. Ζόρικα σκυλιά, που φυλάνε το κτήμα ακόμα και με τη ζωή τους αν χρειαστεί.

Το φίδι δεν συμπεριφερόταν σαν τα δικά μας φίδια, δεν προσπαθούσε 

να κρυφτεί, να διαφύγει, να γλιτώσει, ήταν άκρως επιθετικό

Ξαφνικά, ακούγεται μία φασαρία και βλέπω τα τρία από τα τέσσερα σκυλιά να φέρνουν γύρα κάτι στα χορτάρια και να το γαυγίζουν. Αλλοτε μουντάρουν και περισσότερο οπισθοχωρούν. Κάνουν να το αρπάξουν, αλλά το φοβούνται! Τρέχουμε προς το σημείο, και τι να δούμε...

Ενα τεράστιο φίδι που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί. Να σηκώνεται όρθιο, να σφυρίζει και να βγάζει τη γλώσσα. Ενα φίδι με τριγωνικό κεφάλι και φολίδες γκρι και μαύρες. Είναι πάνω από δύο μέτρα μήκος και χοντρό σαν μπράτσο.

Ο πεθερός μου, έμπειρος με τα φίδια, αρπάζει ένα δεκριάνι και το τρυπάει στη μέση. Αγκαλιάζει το σίδερο και κάνει κόμπο σαν τη σμέρνα για να απελευθερωθεί. Ενα φίδι που στην αρχή το πέρασα για σφιγκτήρα. Κάποιο δενδρόβιο φίδι, κάτι σαν τη δεντρογαλιά τη δική μας. Το βράδυ στο ίντερνετ βρήκα το φίδι.

Απελευθερώσεις...
Η φωτογραφία ήταν ίδια απολύτως με τη φωτογραφία του φιδιού Αcanthophis. Ιδιο κεφάλι, ίδιες αποχρώσεις του κεφαλιού και του κορμού, ίδιες πολυγωνικές φολίδες στο δέρμα του. Σίγουρα τέτοιο φίδι δεν υπάρχει στα μέρη μας.
Το πώς βρέθηκε αυτό το φίδι στη Μεγαλόπολη είναι άγνωστο.
Πολλά ακούγονται για φυσιολάτρες ? οικολογούντες που ενδιαφέρονται για τη φύση και την προτιμούν στην αρχέγονη μορφή της, απείραχτη από τον πολιτισμό και τους βάρβαρους ανθρώπους, ότι απελευθέρωσαν στο παρελθόν και συνεχίζουν να απελευθερώνουν άγνωστα στην Ελλάδα, αλλά δηλητηριώδη, φίδια.

Πριν από δύο μήνες είχα συναντήσει μία οχιά κερασφόρο (με κέρατα) που είναι πολύ σπάνια στα μέρη μας.

Φυσικά, της έκοψα το κεφάλι με μία τουφεκιά, γιατί την είχανε πάρει χαμπάρι τα σκυλιά και ετοιμάζονταν να μπουν σε έναν επικίνδυνο και άνισο αγώνα. Το τι μπορεί να συμβεί αν ένα τέτοιο φίδι βρεθεί στον δρόμο ενός γεωργού, κτηνοτρόφου, κυνηγού, μελισσοκόμου είναι κάτι που δεν έχουν σκεφτεί αυτοί οι ανεγκέφαλοι που τα απελευθέρωσαν.
Θα πρέπει να τονίσουμε στους φίλους κυνηγούς ότι το φίδι δεν συμπεριφερόταν σαν τα δικά μας φίδια. Δεν προσπαθούσε να κρυφτεί, να διαφύγει, να γλιτώσει. Ηταν άκρως επιθετικό. Σφύριζε, στεκόταν κουλουριαστό με ψηλά το κεφάλι και προσπαθούσε να δαγκώσει.

Ας ελπίσουμε ο καλός Θεός της Ελλάδας να μας λυπηθεί και να μας σώσει από τους νεόκοπους προστάτες της φύσης...



Πηγή:
Εθνος.gr