Ἀναζητώντας τόν Χριστό τῶν Χριστουγέννων

τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Χριστούγεννα καί πάλι ἐφέτος καί θά ἀναζητήσουμε, γιά μιά φορά ἀκόμα, ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται; Γεννᾶται ἐδῶ, γεννᾶται ἐκεῖ; Ποῦ στά ἀλήθεια γεννᾶται; Ἡ ἀπάντηση ἁπλή• Μέσα στίς καρδιές γεννᾶται. Παραδόξως ὅμως μπορεῖ νά γεννηθεῖ στήν καρδιά ἑνός ἀδελφοῦ καί ὄχι τοῦ διπλανοῦ, μπορεῖ στήν καρδιά τοῦ παιδιοῦ καί ὄχι τῆς ἴδιας του τῆς μάνας, στήν καρδιά ἑνός πάμπτωχου ἀνθρώπου καί ὄχι ἑνός πλουσίου.
Ὅπου τοῦ δοθεῖ χῶρος γεννᾶται! Ἐκεῖνος πού ἦταν τόσο ψηλά ἔρχεται σήμερα τόσο χαμηλά, κοντά μας, δίπλα μας, μέσα μας, γίνεται ἕνας ἀπό ἐμᾶς. Λαμβάνει σάρκα ἀπό τήν σάρκα  μας, κόκκαλα ἀπό τά κόκκαλά μας, αἷμα ἀπό τό αἷμα μας. Παντοῦ γεννᾶται χωρίς νά κοιτᾶ ἠπείρους ἤ φυλές.
 Γεννᾶται στή Μέση Ἀνατολή ἀλλά ἀπευθείας θανατώνεται, γεννᾶται καί στήν δύση καί ἐκεῖ ἔχει τήν ἴδια πορεία. Ἀφιλόξενος ὁ κόσμος γιά τόν Ἴδιο καί γιά αὐτούς πού τόν πιστεύουν. Ὑπάρχει καί ἄλλη μία σκέψη. Ἄλλοι τόν θανατώνουν πρίν ἀκόμα γεννηθεῖ σέ κλινικές μέ ἰατρική παρέμβαση χωρίς ἴχνος συντριβῆς καί ὅμως Αὐτός συνεχῶς συνεχίζει νά  ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί νά γεννᾶται. Τελικά γεννᾶται ὅπου ὑπάρχει ταπείνωση καί ἀπομακρύνεται πάντοτε ἀπό τόν ἐγωϊσμό. «Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δέ δίδωδι χάριν».

 Φέτος, ἄς ζήσουμε τά Χριστούγεννα κάπως διαφορετικά. Ἄς παραδώσουμε στό Χριστό τό ἐγώ μας πού σέ τόσες ταλαιπωρίες μᾶς ἔχει ὁδηγήσει.
 Ἄς τοῦ δώσουμε τό ἐγώ ἀφοῦ ἄλλωστε ὅλοι κάτι προσέφεραν γιά τήν γέννησή Του. Οἱ μάγοι τά δῶρα, οἱ οὐρανοί τόν ἀστέρα, ἡ γῆ τό σπήλαιο, τό ἀνθρώπινο γένος τό ὡραιότερο λουλούδι τῆς οἰκουμένης, τήν Παναγία. Ἐμεῖς;
Ἐμεῖς, ἄς τοῦ προσφέρουμε τήν διάθεσή μας, νά τόν ἀγαπήσουμε καρδιακά. Ἄς γίνουμε χῶρος γιά Αὐτόν καί τότε δέν θά ὑπάρχει χῶρος γιά τά πάθη ἀφοῦ ὅπου ὑπάρχει τό φῶς δέν ὑπάρχει τό σκοτάδι. Ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστός δέν ὑπάρχει μιζέρια ἀλλά ἐλπίδα καί χαρά.
 Ἄν ἔτσι κάνουμε τά Χριστούγεννα θά τά γιορτάζουμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Κάθε μέρα θά χαιρόμαστε παρά τά τόσα προβλήματά μας.
Κάθε μέρα θά εἶναι νέα μέρα. Μακάρι νά ζήσουμε Χριστούγεννα μέ Χριστό καί ἄς πάρει τήν θέση τοῦ «Χρόνια Πολλά»- πού πόσα ἐπιτέλους νά εἶναι- τό Χριστός Ἐτέχθη, ἀληθῶς ἐτέχθη!